De verdichte lijn

Robbie Cornelissen

30 augustus t/m 18 oktober 2020

Na de door Robbie Cornelissen (1954) gecureerde tekententoonstelling De Line Up in het Centraal Museum, september-november 2018, waarbij een diversiteit aan tekeningen werden getoond van zo’n 105 hedendaagse overwegend Nederlandse kunstenaars, wist hij het even niet meer.¹ De man die tot dat moment zich had onderscheiden door zijn minutieuze, duizelingwekkende grote potloodtekeningen van futuristische architectonische binnen- en buitenruimtes waarin de beschouwer als het ware binnentreedt en door het werk kan dwalen, los van maatgevoel en tijdsbesef, was zelf op zoek naar een nieuw perspectief.

The Space of Absence

Robbie Cornelissen, befaamd om zijn tekeningen met extreme verdwijnpunten, in- en uitgangen met dichte deuren en labyrintische fantasiewerelden van een onvoltooid verleden, zocht na die intensieve periode naar verstilling, overdenking en naar het openen van deuren.
Hij trok begin augustus 2019 naar Japan, waar hij was uitgenodigd door Ayumi Gallery in Tokio om nieuw werk te tonen en om daar drie maanden te verblijven als artist in residence. Hij ging er heen, niet met secuur gedetailleerde tekeningen in een eindeloos perspectief, maar met wat in de maanden daaraan voorafgaande langzaam en tot zijn eigen verrassing in zijn Utrechtse atelier was ontstaan: series vellen op A-4 en A-3 formaat waar hij grafietpoeder op had gewreven in alle tinten zwart, met vage flarden licht er doorheen en in vele tinten grijs. Zijn tekeningen zijn in deze series verdicht tot abstracte vlakken vibrerend zwart.² Hij gaf aan het toeval, dat al zo lang uit zijn werk verdwenen was, nu weer ruimte, met een voor hem bijna bevrijdende uitkomst.
Van deze gewreven tekeningen maakte hij composities van series van 42, 64 of 100 vellen die in een strak raster werden opgehangen of op de grond werden neergelegd. Dunne vellen papier die tezamen een oneindig perspectief geven als van een satellietfoto van de oppervlakte van een onbereikbaar ver hemellichaam dat niets onthult van schaal en diepte en daarmee de ruimte van het afwezige aangeeft: The Space of Absence, zoals hij deze serie tekeningen noemt. Tekeningen die al naar gelang het wisselende daglicht, andere accenten aan de kleuren zwart geven. Ze absorberen het licht en lijken het ook weer af te geven. Het grafietpoeder reflecteert de omgeving als in een spiegel, of zoals hij zelf zegt ‘…ze tonen het licht, de wind, de schaduw, de regen, de nacht en de dag.’ De abstracte composities van dit werk zijn duizelingwekkend diep.

Lees ook het artikel ‘Robbie Cornelissen, virtuoos met potlood en papier‘
Door Marcel Gieling

1. Bij het afsluiten van de tentoonstelling De Line Up, werd hem als eerbetoon voor zijn gehele oeuvre De Fentener van Vlissingenprijs toegekend.
2. Geheel onverwacht is deze ontwikkeling niet. Zie bijvoorbeeld zijn tentoonstelling in het Museum Kampen in 2013 onder de titel God is in the details, wat in de Kampense gemeenschap van vele kerken waarschijnlijk niet onbekend voorkomt. Daar had Cornelissen in samenwerking met studenten Fine Art van de Artez Hogeschool te Zwolle, een ruimte van een middeleeuwse toren via de frottage techniek op circa 200 A-4tjes overgebracht en rond een open doorgang van een expositiezaal in het museum, opgehangen.
   En twee jaar eerder, in zijn grote solo-expositie in het Centraal Museum, Studio Vertigo, verraste hij de bezoekers met een gesloten kubus van 270 x 270 x 270 cm, omwikkeld door met grafiet zwart gemaakte vellen papier. Uit de kubus klonken ondefinieerbare stemgeluiden van geïnterviewde wetenschappers. Een 3D-tekening van een gesloten zwarte kamer.
   De verdichte lijn – Robbie Cornelissen

Robbie Cornelissen

The Space of Absence

Robbie Cornelissen – De verdichte lijn

Robbie Cornelissen – De Line Up